|Maraton| Saga o Ludziach Lodu tom 14 ~ Ostatni Rycerz ~ (spoilery) - Margit Sandemo

"Tristan Paladin, najwrażliwszy z Ludzi lodu, był człowiekiem głęboko nieszczęśliwym. Jego życie nie miało sensu, dopóki nie spotkał Hildegardy, poniewieranej i upokarzanej przez męża, cierpiącej na śmiertelną chorobę.

Tristan, obdarzony rycerskim charakterem, zapragnął pomóc nieszczęśliwej kobiecie. Zetknął się z groźnym zakonem, składającym w ofierze ludzi i pragnącym obalić króla..."

*     *     *

     Jak czytamy w opisie, księżna Hildegarda ma trudne życie. Jest poniewierana przez męża, na dodatek ciężko choruje i nikt nie potrafi jej pomóc.

     Jej trzynastoletnia córka też przeżywa trudne chwile. Pewien szlachcic przychodzi do niej co noc i straszy, że kat zabierze jej matkę, jeśli dziewczynka nie będzie robiła co jej każe.

     Tymczasem w pobliżu króla kręcą się członkowie tajemniczego zakonu "Strażników Prawego Tronu". Według wszelkich słuchów chcą oni zabić króla by na tron mógł wrócić prawowity dziedzic, ktoś z legendarnego rodu Ludzi z Bagnisk.

     W zamku odbywa się przyjęcie. Tristan jest na nim i widząc nieszczęśliwą księżną posyła jej spojrzenie pełne współczucia. Od tego zaczyna się ich znajomość. Niedługo później nasz bohater pomaga jej oraz jej córce.

     Po jakimś czasie mała Marina znika a jej komnata jest pełna krwi. Wszyscy są przerażeni. W końcu jednak Tristan znajduje dziewczynkę. Jest w szoku. 

     Udało się ją zbadać i okazało się, że została zgwałcona. Dzięki pomocy dwóch młodych dziewczyn, które przyznały, że im też zrobiono krzywdę. Pomogły odnaleźć sprawcę. Zmusili szlachcica do zdjęcia okrycia i odnaleźli na jego ciele rany, które dziewczynka zadała mu broniąc się.

     Mąż Hildegardy zginął pojedynkując się o swoją kochankę. Kobieta została okryta hańbą. Dodatkowo zhańbiona została dziewczynka. Musiały wynieść się z zamku. Rycerski Tristan zaproponował im by zamieszkały u niego. Został bez rodziny więc dobrze mu zrobi, jeśli będzie miał przy sobie kogoś, kto mógłby umilić mu życie.

     Marina jest w ciąży. Hildegarda i Tristan nie wiedzą jak jej powiedzieć co się z nią dzieje. Dziewczynka jest zamknięta w sobie. Martwią się, że jeśli powiedzą coś nie tak, przekroczy tę cienką granicę między szaleństwem a rzeczywistością.

     Tymczasem Dominik, Villemo i Ulvhedin wyruszają do Danii. Uciekają przed asesorem i ludźmi wójta. W końcu za głowę Ulvhedina wyznaczona jest niemała nagroda...

     Tristan i Hildegarda są sobie coraz bardziej bliscy. By Marina mogła dziedziczyć dwór Tristan oświadcza się Hildegardzie. Oboje bardzo się kochają. Boją się jednak, że jej choroba przeszkodzi im w dalszym życiu.

     Villemo i Dominik wyjawiają wreszcie kim są rodzice Ulvhedina. Okazuje się, że miałam rację. To Tristan jest jego ojcem, matką natomiast była Gudrun Svartskogen, jego jedyna kochanka. Mężczyzna nie może się pogodzić, że jest ojcem takiego potwora.

    Wkrótce jednak wszystko zaczyna się komplikować i do dworu przyjeżdżają komendant i medyk królewski. Proszą Tristana o pomoc w sprawie zakonu. Sprawy mają się coraz gorzej. Mężczyzna odmawia jednak, musi zająć się chorą narzeczoną i jej ciężarną córką.

     W tym momencie przybiega Marina mówiąc, że źle się czuje a jej matka nie budzi się... Udaje im się uśpić dziewczynkę, odebrać poród i doprowadzić wszystko do porządku. Kiedy mała się obudziła dowiedziała się, że jej matka urodziła córeczkę a sama zmarła.

     Villemo, Dominik, Tristan i Ulvhedin rozwiązują problem z groźną sektą. Jak? Tego nie będę zdradzała... Ulvhedin zostaje ułaskawiony za pomoc w zlikwidowaniu zagrożenia, sekta bowiem planowała zamach na króla. Może więc wrócić do żony i syna.

     Tristan i Marina są sobie bliscy. Dziewczynka zaczyna mu ufać. Domyśliła się też, że mała nie jest jej siostrą. By ratować swoją reputację godzi się na ślub z Tristanem. Mają być przyjaciółmi, sama nic innego do niego nie czuje. Tristan jednak traci dwór więc przeprowadzają się do swojej rodziny. Mężczyzna nareszcie może spędzić trochę czasu z synem, którego nie dane mu było dobrze poznać.

*     *     *

     Muszę przyznać, że pomysł byś świetny. Wykonanie również. Ale jeśli ktoś nie rozpisał sobie drzewa genealogicznego Ludzi Lodu na naprawdę dużej kartce to ciężko mu będzie się połapać. Ja na szczęście mam wszystko rozpisane. Ogromne zamieszanie i kombinacje!

     Autor: Margit Sandemo

     Rok powstania: 1983

     Stron: 243

    Domena